پویانمایی در آفریقا، تقریبا از سال 1935 در مصر توسط برادران فرنکل شروع شد. جالب‌ترین نکته در مورد پویانمایی آفریقا این است که نه تنها پیشروان آن، پویانما و یا هنرمندان حرفه‌ای نبودند بلکه تنها گروهی نجار بودند که به دنبال آزادی و کار از روسیه به مصر مهاجرت کرده بودند. بعد از برادران فرنکل، تقریبا در هر کشوری در قاره آفریقا تلاش های فردی برای تولید پویانمایی آغاز شد که به عنوان مثال می‌توان به چهره‌های برجسته‌ای همچون مصطفی السانه (جمهوری نیجر)، علی محب (مصر) و کیبوچی (کنگو) اشاره نمود که بی‌شک بدون اقدامات بی نظیر آن ها امروز پویانمایی در آفریقا وجود نداشت.
با وجودی که آفریقا سابقه طولانی در توسعه پویانمایی خود دارد اما هنوز نتوانسته به سطح دیگر کشورهایی که حتی بعد از آن پویانمایی را شروع کرده اند دست پیدا کند. یکی از علل این امر این است که پویانمایی در آفریقا یک صنعت واقعی نیست چراکه شرایط اقتصادی این قاره بسیار سخت است و به دشواری می‌توان در آن فیلم تولید کرد. به عبارت دیگر کمبود مراکز آموزشی پویانمایی و امکانات حرفه ای لازم همچون نرم افزار و همچنین مربیان تحصیل‌کرده ، باعث شده تولید آثاری که دربردارنده سنت‌های بومی آفریقا باشد و صرفا از سبک‌های غربی و یا ژاپنی تقلید نکند، محدود شود. ازاین‌رو است که چشم امید همه به حمایت مالی کشورهای اروپایی و مراکز فرهنگی آنها است و بسیاری از استعدادهای متولد کشورهای آفریقایی جذب استودیوهای اروپایی یا آمریکایی می شوند.مجموعه «آفریقا روی خط استوا» گوشه کوچکی از پتانسیل عظیم نهفته در کشورهای آفریقایی را پیش چشمان مخاطبان نمایان می سازد. یک بستر بکر به وسعت آفریقا که می تواند پذیرای همکاری نزدیک دو فرهنگ غنی ایرانی و آفریقایی باشد.